Το δώρο των Χριστουγέννων

Φάτε μάτια, ψάρια...

Οι εργοδότες του Ιδιωτικού Τομέα υποχρεούνται από τον νόμο στην καταβολή του 13^ου μισθού. Γνωρίζουμε όλοι, ότι οι περισσότεροι μικρομεσαίοι εργοδότες δυσκολεύονται να καταβάλλουν ακόμα και τους μειωμένους μισθούς των υπαλλήλων τους. Οι περισσότεροι μικρομεσαίοι, τονίζω! Πάνω στην αδυναμία αυτών οι οποίοι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά και το σώμα της Εθνικής μας Οικονομίας, πατούν και όλοι εκείνοι οι απαράδεκτοι εργοδότες-εκμεταλλευτές των εργαζομένων, ρουφώντας από το προσωπικό τους την αξιοπρέπεια, μαζί με το αίμα του.

Επανέρχομαι. Το Κράτος υποχρεώνει τον εργοδότη του Ιδιωτικού Τομέα στην καταβολή του δώρου των Χριστουγέννων. Ουσιαστικά, τον υποχρεώνει στην καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών και του φόρου μισθωτών υπηρεσιών που συνοδεύουν  το «Δώρο». Άρα, λάβει-δεν-λάβει ο εργαζόμενος τον 13^ο μισθό, το Κράτος και τα Ασφαλιστικά Ταμεία εισπράττουν, ή χρεώνουν ληξιπρόθεσμες οφειλές στον εργοδότη.

Πού πηγαίνουν αυτές οι εισφορές και οι φόροι του 13^ου μισθού, του Δώρου Πάσχα και της Καλοκαιρινής άδειας; Κάνουν, προφανώς, φτερά και πετούν ανέμελα σε διάφορους λογαριασμούς, σε αριστοκρατικά κι εξωτικά μέρη του πλανήτη, παράκτια ή μη.

Πάντως, οι συνταξιούχοι, οι οποίοι επί δεκαετίες κατέβαλλαν, υποχρεωτικά και αδιάκοπα, το ποσοστό των εισφορών και των φόρων που τους χρεωνόταν, από κοινού με τους εργοδότες τους, δεν εισπράττουν ούτε 13^ο μισθό, ούτε τον 14^ο. Τι κάνουν γι’ αυτήν την καταλήστευση; Φωνάζουν έξω από Υπουργεία, χτυπώντας στων κουφών τις πόρτες.

Πού πήγαν οι εισφορές και οι φόροι δεκαετιών; Φαγώθηκαν από τους ακόρεστους συνδαιτυμόνες των σκανδάλων και της ξεδιαντροπιάς του πολιτικού μας βίου. Μοιράστηκαν, όπως μοιράζεται το πλιάτσικο, βιαστικά και βουλιμικά, κάνοντας φτερά για τους προορισμούς που όλοι γνωρίζουν και γνωρίζουμε και κανείς δεν αποκαλύπτει. Οι αμετανόητοι πλιατσικολόγοι, λόγω omerta, οι αποχαυνωμένοι φορο-εισφορο-πληρωτές, λόγω βλακείας.

Γκρινιάζουμε, φωνάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, αναμασάμε τα δεινά μας μεταξύ μας, καφενειακά και ιντερνετικά, ρίχνοντας κατάρες στους υπεύθυνους, που εμείς διορίσαμε – και εξακολουθούμε να διορίζουμε – για να μας κυβερνούν. Κάνουμε έναν αχταρμά όλων των προβλημάτων που έχουν φέρει την κοινωνία μας σε ανθρωπιστικό και ηθικό αδιέξοδο, αυξάνοντας τη σύγχυση και αποδυναμώνοντας τις πιθανότητες λύσης τους.

Ένα-ένα τα βήματα, αλλιώς γκρεμοτσακίζεσαι. Ένα-ένα τα προβλήματα, αλλιώς τα πολλαπλασιάζεις. Ξεχωρίζουμε τα θέματα. Αξιολογούμε τις προτεραιότητες και διαβάζουμε προσεκτικά το κάθε πρόβλημα, για να βρούμε τη λύση του. Η λύση εμπεριέχεται στη διατύπωση. Οπότε, με καθαρό μυαλό και σαφή πρόθεση,  προχωρούμε στην εξυγίανση της καθημερινότητάς μας. Όχι κατά μόνας. Ούτε όλοι μαζί. Χωρισμένοι σε ομόνοες  ομάδες, οι οποίες θα φέρουν την ευθύνη της πραγματοποίησης ενός στόχου, κάθε φορά.

Το μαγκάλι-θυσιαστήριο των σωτήρων της παρτίδας

Ένα αγγελούδι ταξιδεύει στο Φως. 

Όχι. Αυτή την κατάντια δεν την χωράει ο νους μου! Όχι! Είναι ανεπίτρεπτη, απαράδεκτη, αδιανόητη, ακατάληπτη, αισχρή κατάσταση.

Ναι. Τρελαινόμαστε όταν, χάνονται οι φοιτητές από το μαγκάλι. Το ηλικιωμένο ζευγάρι. Τώρα, το κοριτσάκι της άνεργης οικονομικής μετανάστριας.

Αυτό είναι κ ο ι ν ω ν ι κ ή  δ ο λ ο φ ο ν ί α και ο στυγνός, κατά συρροή δολοφόνος είναι το Ελληνικό Κράτος. Οι Κυβερνήσεις, που έχουν ξεσαλώσει σώζοντας και ξανασώζοντας τη στημένη παρτίδα τους.

Μας έμεινε η υποκριτική «φιλανθρωπία», η επιδεικτική και συγχρηματοδοτούμενη από τα ΕΣΠΑ προσβλητική «ελεημοσύνη»  και – δόξα τω Θεώ και τω Ανθρώπω – η μεταξύ μας αλληλεγγύη.

Όχι! Μέχρι πριν 4-5 χρόνια, ταξιδεύοντας στο εξωτερικό συχνά, με την έπαρση του «πας μη Έλλην, βάρβαρος», κατατρόπωνα τους Αμερικάνους, ή Ευρωπαίους συναδέλφους μου, όταν αντίκριζα τους άστεγους και άσιτους των μεγαλουπόλεών τους. Έλεγα – και το εννοούσα κι ήταν α λ ή θ ε ι α – ότι στη δικιά μου χώρα, τη μικρή, ο «φτωχός» έχει στέγη για να κοιμηθεί και λιγοστό φαγητό για να χορτάσει την πείνα του. Έλεγα, επικριτικά για τους «βαρβαρικούς πολιτισμούς» των δυτικών μου φίλων, πως ο φτωχός στη πατρίδα μου είναι αξιοπρεπής και δεν στερείται των βασικών αγαθών.

Όχι. Δεν το περίμενα ότι, μέσα σε 3-4 χρόνια, θα γινόταν η Ελλάδα, Βαρβαρία. Τον έβλεπα τον εχθρό στις μεταπολιτευτικές βουλιμικές Κυβερνήσεις. Τα έβλεπα τα αρπακτικά που δημιούργησαν την Νέα Τάξη Μπαταχτσήδων Νεόπλουτων. Τα ίδια τέρατα  ενίσχυσαν πολλαπλά τις Τράπεζες, από τους δικούς μου φόρους, για να μην πέσει το «τραπεζικό σύστημα» των τραπεζιτών, που πήραν τα λεφτά μου και πήγαν κι έστησαν τράπεζες στα Βαλκάνια και αλλού και τα σκάτωσαν και ξαναπήραν τα λεφτά μου για να στηριχθεί το «τραπεζικό σύστημα».  Το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, με τα δάνεια από την Goldman Sachs και άλλους «πιστωτές» κι «εκτιμητές» των χρηματιζόμενων κυβερνώντων.

CUCINA POVERA: ΠΕΡΚΑ ΣΤΗ ΓΑΣΤΡΑ ΜΕ ΛΑΧΑΝΙΚΑ

Τι να λέμε τώρα; Προφητική η ετικέτα “Cucina Povera”, Κασσάνδρα, η Πεγκούλα. Πάντως, δόξα τω Θεώ, ρεύμα έχουμε ακόμα, το ψυγείο όλο και κάτι έχει μέσα κι από όρεξη για δημιουργική και υγιεινή μαγειρική, άλλο τίποτα!

Ξεκίνησα με την πρόθεση να μαγειρέψω μπριάμ φούρνου, με μελιτζάνες από τον κήπο μου (ναι, οι μελιτζανιές καλά κρατούν κι ας μπήκαμε στο χειμώνα), κολοκυθάκια και πατάτες. Τις πατάτες, όμως, τις τελείωσα προχτές, με την κοτόσουπα, οπότε, αντί για πατάτες, θα βάλω πέρκα! Εννοείται ότι δεν θα μαγειρέψω μπριάμ. Κάτι προς το φιλέτο πέρκας πλακί με μπόλικα λαχανικά, θα ψήσω, το οποίο γευστικά δεν απέχει πολύ από το μπριάμ. Οπότε, θα αξιοποιήσω και το μισό μπροκολάκι που έχει ξεμείνει στο συρτάρι του ψυγείου.

Σοβαρευόμαστε και περιγράφουμε υλικά και ποσότητες.

40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΛΗΘΗΣ

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι τα αγνά πιτσιρίκια – μαθητές γυμνασίου και λυκείου – που αψήφισαν κάθε κίνδυνο έξω από και μέσα στη Νομική κι ύστερα, μέσα ή έξω από την καγκελόπορτα που έσπασε το τανκ. Κορίτσια κι αγόρια με τις καρδιές ξεχειλισμένες από τη λαχτάρα για Ε λ ε υ θ ε ρ ί α. Τα περισσότερα επιζήσαμε. Ο Διομήδης κι άλλα παιδιά, δολοφονήθηκαν.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι Ιεροί Νεκροί μας.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι φοιτητές της Νομικής – και πολλών άλλων πανεπιστημιακών σχολών – που ξεκίνησαν τον αγώνα για Ελευθερία, Δημοκρατία, Παιδεία.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι οικοδόμοι, με τα καδρόνια, που έτρεπαν τους μπάτσους, με τα σκαρπίνια και τα γκλομπς, σε φυγή, έξω και γύρω από τη Νομική, έξω και γύρω από το Πολυτεχνείο.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι φοιτητές που αποφάσισαν «ή ταν ή επί τας», όταν κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, για τα ι δ α ν ι κ ά τους και πάνω απ’ όλα για την Ελλάδα, τη φιμωμένη και φυλακισμένη από τους χουντικούς της εθνοσωτήρες-βασανιστές-καπηλευτές-βιαστές.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι γονείς που γαλούχησαν αυτούς τους μαθητές, τους φοιτητές, τους εργάτες. Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες, που έφερναν φαγητό στα παιδιά, οι γείτονες, που άνοιγαν την πόρτα κι έδιναν καταφύγιο στα κυνηγημένα παιδιά, οι οδηγοί που μάζευαν τραυματίες από τους γύρω δρόμους.

Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν έχει ηλικία.  Έχει καρδιά τραυματισμένη και παλλόμενη.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι ανώνυμοι –  ζωντανοί ή πεθαμένοι –  ιδεολόγοι που ομονόησαν κι επαναστάτησαν για τις ιδέες τους.

Αυτή είναι η Γενιά του Πολυτεχνείου της Αλήθειας, χαραγμένη στη Μνήμη.

Οι καπηλευτές της, είναι ανάξιοι μνήμης τυχοδιώκτες της Λήθης και του Λάθους.

ΠΚΒ_17/11/2013

©Κείμενο και φωτογραφίες Πέγκυ Βάβαλη_17-11-2013

ΤΖΑΜΠΑ ΚΑΙΕΙ Η ΛΑΜΠΑ

Τζάμπα καίει η λάμπα στους χώρους όπου στεγάζονται οι καταργημένοι θεσμοί. Τσάμπα, όσον αφορά στους θεσμούς και στο άψυχο, όσο και στο ζων υλικό που στεγάζουν. Δεν το αποκαλώ έμψυχο γιατί ο όρος θα ήταν ανακριβέστατος για την πλειονότητα του εν λόγω περιεχομένου, ιδιαίτερα όσον αφορά στο ζων περιεχόμενο της Βουλής των Ελλήνων.

Η έκφραση «τζάμπα καίει η λάμπα» χρησιμοποιείται, σ’ αυτό το κείμενο, ως συνώνυμη της έκφρασης «πεταμένα λεφτά».

Είναι πολλά τα πεταμένα λεφτά που σπαταλάμε σε χαραμοφάηδες ψηφοθήρες. Είναι πολλές οι ψήφοι που χαραμίζουμε στα οπίσθια που στρογγυλοκάθονται – όταν δεν αλληλοβρίζονται χυδαία –  στα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων και στα μακιγιαρισμένα πρόσωπα που φλυαρούν ασυνάρτητα από τα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών των τσάμπα συχνοτήτων (αναλογικών και ψηφιακών).

Η Προεδρευομένη Δημοκρατία μας έχει καταντήσει ανεμιστήρας που εκτοξεύει λάσπη στα μούτρα των Ελλήνων Πολιτών. Αποτελεσματικός λασπο-ανεμιστήρας. Βούλωσαν τα μάτια και τ’ αυτιά μας και κυρίως, μπούκωσε το στόμα μας και το βουλώνουμε σταθερά και ελπίζω όχι αμετάκλητα.

Εκχυδαϊσμός και πτώση των αξιών.

Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι η Φύση τα ‘χει παίξει.

Η πασχαλιά μου άνθισε προχτές! Μέχρι το συντελειακό 2012, άνθιζε κάθε Πάσχα.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας μου, λέει ό,τι να ‘ναι προσθέτοντας σύμφωνα, κυρίως το «χι», ανάμεσα στις συλλαβές των λέξεων, σε παραληρηματικά διαγγέλματα, τα οποία απευθύνει σε στενό κύκλο ολίγων ημετέρων εκλεκτών και μυριάδων αστακών ματατζήδων.

Οι πελάτες της Wind είναι άνθρωποι με μπέρτες. Των άλλων παρόχων είναι πιο trendy.

Κι οι πορτοκαλιές μου, έχουν δέσει πορτοκάλια από τον Αύγουστο. Προμνημονιακά, τα έδεναν κατά τον Οκτώβριο.

Ο Υπουργός Υγείας δηλώνει, περήφανα και τσιριχτά, πως δεν εισπράττει υπουργικό μισθό. Κάνει τη δουλειά τσάμπα, μόνο με τη βουλευτική αποζημίωση. Προφανώς, μ’ αυτόν τον τρόπο δίνει το παράδειγμα της εθελοντικής εργασίας. Το παράδειγμα της συμμόρφωσης ως προς την κινητικότητα στο Δημόσιο Τομέα, το έδωσε εδώ και καιρό, μεταπηδώντας αδιαμαρτύρητα, από την τηλεπώληση στο βουλευτιλίκι και προσφάτως, στο υπουργιλίκι.

Η Ελληνίδα μάνα των μνημονιακών δεσμεύσεων, όταν δεν κρύβεται σε ψυγειοκαταψύκτες, τζαμπάρει με τον ηλίθιο, καρμίρη γιο της.  Και παλαιότερα, πάντως, η Ελληνίς μητέρα είχε  σουρεάλ συνήθειες. Π.χ. συνωστιζόταν, μετά τέκνων σε λιμάνια, στα καλά του καθουμένου κι άλλοτε, έτσι ξαφνικά, μάζευε τις φιλενάδες και χόρευαν ελληνικό φολκλόρ σκοντάφτοντας η μια πάνω στην άλλη, με ατσαλοσύνη και… πάρτες κάτω, τις άχαρες!

ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ 2013

Η μητέρα μου γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου. Ανήμερα του Αγίου Φανουρίου φανερώθηκε σ’ αυτή τη ζωή. Αποχώρησε 6 Ιανουαρίου. Ανήμερα των Φώτων αναλήφθηκε στους ουρανούς. Την χαρακτήριζε μια αγνότητα, μια γήινη αγιοσύνη και η χαρά της ζωής.  Μεγάλωσε στο Παγκράτι. Κάθε χρόνο, καθ’ όλη τη διάρκεια των παιδικών μου χρόνων, την παραμονή του Αγίου Φανουρίου πηγαίναμε, οικογενειακά, στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου στο Παγκράτι, με την πίτα που έφτιαχνε η κυρία Στέλλα – φίλη και γειτόνισσα των γιαγιάδων –  για τη μαμά μου και τη «διαβάζαμε», ξεκινώντας να γιορτάζουμε τα γενέθλια της μαμάς από την παραμονή τους.

Η συγκεκριμένη πίτα φτιάχνεται για να προσφερθεί. Τη μισή πίτα, τη μοιράζαμε στην εκκλησία. Την υπόλοιπη, την παίρναμε στο σπίτι, για εμάς και όσους θα μας επισκέπτονταν. Το ίδιο εξακολουθούμε να κάνουμε, μέχρι σήμερα. Είναι πολύ όμορφη η ανταλλαγή κομματιών πίτας, στο προαύλιο της εκκλησίας, μετά τη λειτουργία.

ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ

 «Οι ουρανοί είναι δικοί μας. Όλα τ’ άλλα δικά τους. Μαζί , μας τα φάγανε.»

Ο πολίτης που δεν πληρώνει το εισιτήριό του στα ΜΜΜ είναι τζαμπατζής.

Ο πολίτης που δεν πληρώνει διόδια είναι τζαμπατζής.

Ο τζαμπατζής είναι κοινωνικό παράσιτο.

Το κυβερνητικό μας σύστημα χαρακτηρίζεται από την πλήρη και αμφίπλευρη έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και κράτους.

Το σωφρονιστικό μας σύστημα χαρακτηρίζεται από εκδικητικό τιμωριτισμό.

Τον τζαμπατζή τον τιμωρούμε, παραδειγματικά, με πρόστιμο πολλαπλά πολλαπλάσιο του αντιτίμου του εισιτηρίου-διοδίου που δεν πλήρωσε.

Τον τζαμπατζή-κοινωνικό παράσιτο, τον εξευτελίζουμε προς παραδειγματισμό των συμπολιτών του.

Ο μεγαλοβιομήχανος που φεσώνει τη Δ.Ε.Η. με αρκετά εκατομμύρια ευρώ είναι επίσης τζαμπατζής.  Ως μεγαλοτζαμπατζής, όμως, εξαιρείται της υποχρέωσης της καταβολής του οφειλομένου αντιτίμου, καθώς και του προστίμου. Αντί, δε, της πρέπουσας διαπόμπευσης, λαμβάνει κυβερνητικούς επαίνους και υψηλά τραπεζικά, μη εξυπηρετούμενα δάνεια.

LETTER FROM ATHENS

Athens, 17 July 2013

Dear All,

This letter was initially intended to be addressed to Wolfgang Schäuble – who has the nerve and the stubbornness to visit my country tomorrow – as well as to members of the Greek and the European Parliaments. However, what is happening to Greece, concerns all the inhabitants of this planet, as much as what is happening to Cyprus, Spain, Italy, Portugal, Ireland, France, Turkey, Egypt, Gaza, Iraq, Syria, the Balkans, Vietnam, directly involves us all.

Wolfgang Schäuble is a comfortable personification of the surrealistically legalized immorality and the greedy insanity of Globalization. We, rather they, are expecting him to pay us a visit and test the obedience of his governmental subjects. Herr Schäuble pays visits, while he and the German Government emphatically refuse to pay back to Greece the billions due to my country against the WWII German damages, as well as against the obligatory loan that the German occupators grabbed from our Treasury. Actually, the total amount of real money that Germany owes to Greece exceeds the total amount of the weird and questionable, to say the least, “Greek loan”.

Dear All, Greece, Hellas, is the Mother of Science, Art, Culture. Hellas is the Source of the Light of Civilization, while our language is the perfect expression of Humanity. I do not intend to dwell on the ancient glory. What matters to all of us is the present. Misguided by our mass enthusiasm for kicking out the military junta in 1974, we allowed untrustworthy and incapable people to govern our country, repeatedly voting for them and their family members. We allowed, by our democratic approval, greedy and superficial people to lead our country to a moral, social and financial catastrophe. It is our political fault. However, it would be unfair to exterminate a Nation because it has corrupted and short-sighted politicians. Mistakes are corrected. Mistakes are lessons. For some reason, unknown to us now, Greece is a protagonist in Global Politics, being a negative example.

Econometrics and Statistics can be very dangerous to the stability of the Human Society’s network, when taken for granted.

Since 2010, when the Greek Prime Minister and his team made the deal with the international bankers and other power groups, the majority of the Greek population has been suffering a galloping impovertization that is miserably drying us of our beautiful qualities, dragging our blood, both metaphorically and physically.

One employee is being fired every 18 minutes. The approximately 2.000.000 of jobless citizens, in a population of 10.500.000 and a work force of 7.500.000 approximately, are increased by one new unemployed citizen every eighteen minutes! These figures are the important ones! These figures kill our co-citizens. These figures are murder to our society, our dignity, our everyday life, our future, our children!

There is so much talk in the national and international Media about the installments that Greece will or will not receive from the international Shylocks, to whom Greece has or does not have the financial resources to pay back, regardless of the fact that all this money is a virtual reality that has nothing to do with old fashioned cash. The Greek tragedy annoyingly resembles the court scene in The Merchant of Venice. I do hope that a Shakespearian solution will close the curtain.

Η ΑΝΟΧΗ, ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ

Τρόμος πάνω από τη χώρα. Τρόμος και συνεχής Τρομοκρατία. Τρομοκρατία = Κράτος του Τρόμου. 

Βία, λεκτική, φυσική, οικονομική, κοινωνική, ηθική. Βία ασκείται ανελέητα από την Κυβέρνηση και τους Εταίρους-Σφετεριστές που εξ-υπηρετεί, επί των πολιτών.

Βουβές, ακατάπαυστες, εξευτελιστικές απολύσεις στον Ιδιωτικό Τομέα τον οποίο η Κυβέρνηση (η παρούσα των φανφαρόνικων, κουφιοκέφαλων Ζαππείων, η προηγούμενη των αναξιόπιστων ξένων τραπεζιτών κι η προ-προηγούμενη του λεφτά-υπάρχουν-και-είναι- για-την-πάρτη-μας) χειραγωγεί στην απόλυτη καταστροφή με αντισυνταγματικά νομοθετήματα κομματικής υπακοής.

Κραυγαλέες, προκλητικές απολύσεις στο Δημόσιο Τομέα, ο οποίος, όπως και ο Ιδιωτικός, ανήκει στο Δήμο, δηλαδή στο Λαό, στους Πολίτες, παρά το γεγονός ότι η εκάστοτε Κυβέρνηση τον θεωρεί, τον χρησιμοποιεί και τον απομυζά λαίμαργα σαν τσιφλίκι της.

Κατάρρευση της Δημόσιας Παιδείας, της Δημόσιας Υγείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας. Όχι κατάρρευση, καταβαράθρωση. Βρώμικα, λιγδιασμένα χέρια σπρώχνουν βίαια, ύπουλα, ανενδοίαστα, άνανδρα Δημόσια Αγαθά και Υπηρεσίες στο γκρεμό.

Χυδαίοι άνθρωποι έχουν αρπάξει ψηφοθηρικά τη χώρα. Την εξευτελίζουν, την κακοποιούν, την επιδεικνύουν προς πώληση στα σκλαβοπάζαρα της Δύσης και της Ανατολής σ’ επίδοξους αγοραστές-επενδυτές, οι οποίοι, αφού ψάξουν και χαρούν τ’ απόκρυφά της, της γυρίζουν την πλάτη, φτύνοντάς τη στα μούτρα κι αφήνοντας σύξυλους τους γλοιώδεις απαγωγείς της.

Οργή καταπιεσμένη, ανεκδήλωτη.

Ανέχεια. Εξαθλίωση. Ανοχή.

Ανοχή. Ανοχή. Ανοχή.

Πολιτισμική νέκρωση. Ιστορική άνοια. Κοινωνική διάλυση.

Λήθη.  Απραξία. 

Προμελετημένη μαζική δολοφονία ενός λαού, σκηνοθετημένη από τους στυγνούς φονιάδες ως αυτοκτονία, με τη συναίνεση των θυμάτων.

Είμαστε άρρωστα ερωτευμένοι με τους βιαστές μας.

Είμαστε συναισθηματικά εξαρτημένοι από τους απαγωγείς μας.

Γιατί; Γιατί; Γιατί;

ΤΣΙΚΝΑ

Η πρώτη σπίθα άναψε στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ ΑΕ στην Αγία Παρασκευή, την Τρίτη 11 Ιουνίου 2013. Σχεδόν συγχρόνως, άναψαν πολλαπλές σπίθες στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και σ’ όλα τα σημεία της χώρας απ’ όπου εκπέμπουν  τοπικοί ραδιοφωνικοί ή τηλεοπτικοί σταθμοί. Φύσηξε άνεμος ελπίδας για την πολυπόθητη ανατροπή του «μεταπολιτευτικού» κοντόφθαλμου, πλιατσικολογικού, ζημιογόνου, καταστροφικού τρόπου διακυβέρνησης της Ελλάδας από ομάδες διαπλεκομένων  συμφερόντων.

Έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ ΑΕ στην Αγία Παρασκευή, άναψαν και οι πρώτες σπίθες στις ψησταριές των υπαίθριων καντινιέρηδων. Οι σπίθες στις υπαίθριες ψησταριές έγιναν φωτιά. Η φωτιά έγινε θράκα. Η θράκα ψήνει τα σουβλάκια και τα λουκάνικα. Η τσίκνα οδεύει προς τον αττικό ουρανό, καλύπτοντας τα κτίρια και τους συγκεντρωμένους αλληλέγγυους.

Ναι, η σπίθα της ψησταριάς των υπαίθριων μικροπωλητών ανάβει σε κάθε λαϊκή συγκέντρωση και ολοκληρώνεται σε κύματα τσίκνας. Η σπίθα της ψησταριάς του καντινιέρη, φέρνει πάντα το πολυπόθητο αποτέλεσμα της πώλησης του φτηνιάρικου λουκάνικου, βοηθούμενη από το αεράκι που φυσά.

Η σπίθα της λαϊκής εξέγερσης, κάθε που ανάβει, σβήνει άδοξα από το απαλό αεράκι της βολεψιάς και της τρανταχτής απουσίας κοινωνικής συνείδησης.

ΜΩΡΑΙΝΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΝ ΒΟΥΛΕΤΑΙ ΑΠΟΛΕΣΑΙ

Έπεσε το σήμα της ΕΡΤ απόψε τα μεσάνυχτα, πανελλαδικά, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά.  Για την ακρίβεια, η μωρή και ποταπή Κυβέρνηση αυτής της  χώρας, έριξε με φόρα το σήμα του Εθνικού Φορέα Ενημέρωσης πάνω στο τερατόμορφο κεφάλι της.

Ένα χυδαίο συνονθύλευμα επικίνδυνων, ζημιογόνων και συμπλεγματικών μετριοτήτων και απόλυτων τίποτα έχει γαντζωθεί πεισματικά στη σικέ διακυβέρνηση της χώρας, την οποία ασκεί προκλητικά ανθελληνικά και αντικοινωνικά. Εχθρικά, θα έλεγα, απέναντι στο έθνος, στο λαό.

Ένα τέτοιο μόρφωμα  δεν αποσπάται  για κανένα λόγο από τους ετοιμόρροπους  θώκους επί των οποίων έχει κατσικωθεί.

Ένα τέτοιο καρκίνωμα, επ’ ουδενί παραιτείται, ακόμα κι αν κινδυνεύει το κούφιο κεφάλι του.  Η καταστροφολαγνεία του το ωθεί να φύγει προκαλώντας τεράστιο όλεθρο, θυσιάζοντας τον κακορίζικο εαυτό του.

Π.Β.

© Κείμενο Πέγκυ Καρατζοπούλου – Βάβαλη_ 12/06/2013