ΜΠΑΧΑΛΟ

Ό,τι δεν δηλώνεται, από κινητά και ακίνητα, στο τσιπρομνημονιακό Περιουσιολόγιο, θα κατάσχεται! Έλα, ελ-πήδα μας Αλέξη, να πάρεις της προγιαγιάς τα χρυσαφικά, το πορταίτο του παππού και τα οικογενειακά κειμήλια των συνεπών-άρα-ηλιθίων πολιτών, μιας και ποτέ δεν θ' αγγίξεις, ούτε εσύ, αγόρι κατ' εικόνα και ομοίωση των προκατόχων σου, τους μεγαλόσχημους και διεθνώς επώνυμους φοροφυγάδες κοκκινοδανειούχους, ανέμελους σε λίστες που ποτέ δεν θα φέρουν τα εκατοντάδες εκατομμύρια που έχουν κάνει φτερά από τον Κρατικό κουρβανά!

Ελ-πήδα και Σωτήρα μας, Αλεξούλη-Αντωνάκη-Γιωργάκη-Λουκά (Don't ask what your country can do for you, but what you can do for your country), που έκοψες δυο μήνες από τις συντάξεις, μειώνοντάς τις, παράνομα, πάνω από δέκα φορές, κλέβοντας τις εισφορές εργοδοτών κι εργαζομένων, μου το παίζεις και τσαντισμένος που δεν θα είναι πανευκολάκι η δραματική μείωση συντάξεων που σχεδίασες και θα περάσεις στη Βουλή με τον τσαμπουκά της παράδοσης της έδρας. Αριστερέ μου Δημοκράτη, καμάρι των πακόσμιων λυκοσυμμοριών!

Αγαπητό μου Ημερολόγιο, τώρα ξέρω και θέλω και μπορώ.

Αγαπητό μου Ημερολόγιο,

Δεν είμαι η Άννα Φρανκ, πού τέτοια τύχη; Τουλάχιστον η μικρή Εβραιοπούλα, άκουγε, από την κρυψώνα της, τους πυροβολισμούς και τις βόμβες και ήξερε ποιος είναι ο αρρωστημένος εχθρός της και για ποιόν απάνθρωπο λόγο στόχευε να την εξοντώσει.

Είμαι η Ελληνίδα Πολίτις, η οποία δεν ξέρει ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο σύμμαχός της, ποιος είν’ ο ληστής κι ο βιαστής και ποιος ο εκπρόσωπος του νόμου που θα τον συλλάβει και θα τον τιμωρήσει, προστατεύοντάς την.

Είμαι η Ελληνίδα Πολίτις που δεν έχει κρυψώνα να κρυφτεί, γιατί τον δρόμο για σπίτι της τον ξέρουν όλοι οι κλέφτες, στους οποίους έχουν μοιράσει αντικλείδια οι φοροεισπράκτορες, οι τραπεζίτες και τα τσιράκια τους.

Είμαι η Ελληνίδα Πολίτις που δεν ξέρει από ποιόν να προφυλαχτεί και ποιόν να εμπιστευτεί.

ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΤΩΡΑ;

Δευτέρα 19/10/15: Ιωήλ προφήτου, Ουάρου μάρτυρος

Το Παγκόσμιο Χωριό καιγόταν και το Τραπεζικό Σύστημα σωζόταν!...
Εν αναμονή της πολλοστής ξανά-μανά-επανακεφαλαιοποίησης των Ελληνικών Ιδιωτικών Τραπεζών, από υπερφορολόγηση του συνεπούς Έλληνα Πολίτη-πελάτη, που είτε χρωστάει στις τράπεζες, ή όχι, τις χρηματοδοτεί εδώ και μια οκταετία...
Τι σόι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί είναι τούτοι και γιατί πρέπει να συνεχίζεται απρόσκοπτα η λειτουργία τους, όταν δεν διαθέτουν το βασικό προαπαιτούμενο της υπόστασής τους, δηλαδή, κεφάλαια;
Για τα εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ που χρωστούν τα Πολιτικά Κόμματα (και κυρίως το Πασόκ κι Νουδούλα) στις Ελληνικές Τράπεζες, θα μιλήσουμε άλλη φορά, ενώ θα ελπίζουμε να επέμβει η Ελληνική Δικαιοσύνη και οι Οικονομικές Υπηρεσίες του Κράτους, με τον ίδιο τρόπο που επεμβαίνουν όταν νομικά ή φυσικά πρόσωπα είναι πνιγμένα στα χρέη και δεν ανταποκρίνονται στις συμβατικές τους υποχρεώσεις προς τους δανειστές τους. Ε;

ΠΕΡΙ ΟΡΚΩΝ, ΑΤΙΜΙΑΣ ΚΑΙ ΧΑΜΕΝΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ

 

«όρκος»: 1. επίκληση του ονόματος του Θεού, ενός προσώπου, συνήθ. ιερού, ή μιας ηθικής αξίας, την οποία κάνει κάποιος για να ενισχύσει την εγκυρότητα μιας μαρτυρίας ή υπόσχεσής του ή γενικά για να αποδείξει την ειλικρίνειά του: 2. επίσημο κείμενο που περιέχει ένορκη υπόσχεση για τήρηση ορισμένων αρχών ή καθηκόντων.

Πολιτικός Όρκος Πρωθυπουργού και Κυβερνήσεων της Ελλάδας: «Διαβεβαιώνω στην τιμή και την συνείδησή μου ότι θα τηρώ το Σύνταγμα και τους Νόμους και ότι θα υπηρετώ το γενικό συμφέρον του Ελληνικού Λαού.»

Θρησκευτικός Όρκος Πρωθυπουργού και Κυβερνήσεων της Ελλάδας: «Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος να τηρώ το Σύνταγμα και τους Νόμους και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον του Ελληνικού λαού.»

Συνεπώς, αγαπητέ Ελληνικέ Λαέ, δικαιούσαι να λάβεις τα νόμιμα μέτρα σου εναντίον όλων όσοι παραβαίνουν, διαχρονικά και στο παρόν, τον όρκο που δίνουν στο όνομα της αμφισβητήσιμης τιμής και της ανύπαρκτης συνείδησής τους, καθώς και στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος, στην οποία αναφέρονται με κατάδηλη ασέβεια.

Δηλαδή, αγαπητέ Ελληνικέ Λαέ, κοντόφθαλμε και αμνήμονα, θα παραμείνεις δυστυχής παρατηρητής της καταπάτησης του Συντάγματος και της ακατάπαυστης ψήφισης τιμωρητικών, αντεθνικών νόμων από άσχετους κι αδιάβαστους τυχάρπαστους;

ΑΛΛΗΛΟΣΚΟΤΩΜΟΣ, ΜΠΟΧΑ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ

 

Λυπάμαι, που είμαστε μαντρωμένοι στην αρένα, από το 1981 μέχρι σήμερα, φανατισμένοι θεατές της στημένης αλληλοσφαγής εγκληματιών μονομάχων.

Λυπάμαι, που το οπτικό μας πεδίο έχει για όριο την περίμετρο της αρένας.

Λυπάμαι τους λιγούρηδες των πρώτων σειρών των κερκίδων, που σκοτώνονται ποιος θα πιάσει τα ξεροκόμματα του μπαγιάτικου ψωμιού που τους πετούν οι χορηγοί των αγώνων κι οι παλατιανοί παρατρεχάμενοι.

Λυπάμαι που ξεχάσαμε πως η ουσία, η ζωή που μας αφορά, είναι έξω από την αρένα των άνομων κι ανήθικων συναλλαγών, των βάρβαρων θεαμάτων.

«Όποιος δεν έχει τίποτα, τίποτα δεν χρωστάει», είπε η Μιχαλού

Εκ βαθέων προβληματισμός εν δυνάμει ψηφοφόρων, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, εν μέσω προεκλογικού αλαλούμ, εντός παραδοσιακού καφενείου:

Α. - Αλλού με τρίβεις δέσποτα, κι` αλλού έχω τον πόνο.

Β. - Τζουμ τριαλαρί, τζουμ τριαλαρό! Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν!

Γ. - Άλαλα τα χείλη των ασεβών.

Α. - Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας.

Γ. - Πέρσι ψόφησε ο λαγός και φέτος μας εμύρισε.

Δ. - Άλλα θέλει ο ζευγολάτης κι άλλα μελετούν τα βόδια. 

Β. - Δυο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα.

Α. - Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή.

Ε. - Άλλοι σπέρνουν και θερίζουν κι άλλοι τρών' και μαγαρίζουν.

Γ. - Τι σου ‘κανα και πίνεις τσιγάρο, το τσιγάρο;

Δ. - Τι είν’ ο κάβουρας τι’ ναι το ζουμί του;

Γ. - Από πίτα που δεν τρως, τι σε μέλει κι αν καεί;

ΑΣ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΤΟΥΜΕ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Είμαστε εγκλωβισμένοι και στριμωγμένοι στη γωνία του κλουβιού. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα περιμένουμε, άπραγοι, τα επόμενα τιμωρητικά μαρτύρια που μας επιφυλάσσει η συνέχιση της σαραντάχρονης κυβερνητικής κακοδιαχείρησης της χώρας μας. Απευθύνομαι σε έντιμους και συνεπείς πολίτες. Δεν είμαστε η πλειονότητα, δυστυχώς, αλλά είμαστε πολλοί, ευτυχώς.

Οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και οι ενθουσιασμένες συγκεντρώσεις στις πλατείες και στους δρόμους, χρήσιμες είναι, αλλά υπάρχουν περισσότεροι τρόποι αποτελεσματικής αντίδρασης στην απάνθρωπη και συχνά, παράνομη κι αντισυνταγματική δουλοποίησή μας, ως συνέχειας της επιτυχούς πτωχοποίησής μας.

Βάζω σε τυχαία σειρά μερικές σκέψεις-προτάσεις.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ 5ης ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

Αυτό το καθαρό βλέμμα κι ο ειλικρινής, αληθινός λόγος του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, περιμένω να πείσει, τόσο τους αναποφάσιστους, όσο και εκείνους που υφίστανται πιέσεις από τους εργοδότες τους να συνεργήσουν ώστε να ρίξουν την Κυβέρνηση και να παραδώσουν την χώρα, μαζί με τους κατοίκους της, στα σκοτεινά συμφέροντα.

Αυτός ο Πρωθυπουργός, που μας κοιτά στα μάτια ζητώντας την στήριξή μας για το κοινό καλό, χρειάζεται την αλληλέγγυα και ομόνοη και αποφασιστική συμμαχία μας.

Επειδή οι περισσότεροι από εμάς γεννηθήκαμε και γεννήσαμε τα παιδιά μας στην Ελλάδα, όπου ζούμε, όπως και οι γονείς και οι παππούδες μας, όπου και σκοπεύουμε να παραμείνουμε μέχρι τέλους του βίου μας, ΟΧΙ στην συναίνεση της εγκληματικής παράδοσης των κλειδιών της πατρίδας μας.

Επειδή οι περισσότεροι από εμάς φορολογούμαστε στην Ελλάδα και πληρώνουμε τους φόρους και τις εισφορές μας, κατά το δυνατόν, ΟΧΙ στην συναίνεσή μας να γίνουμε δουλοπάροικοι στο ίδιο μας το σπίτι.

ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΒΕΝΕΤΟΙ, ΚΟΚΚΙΝΟΙ, ΜΑΥΡΟΙ, ΣΚΑΤΙ

Και Πράσινοι και Βένετοι και Κόκκινοι και Μαύροι και Σκατί. Πολλοί οι της φατρίας των  Σκατί.

Τρώγονται και σκοτώνονται οι φατρίες στον Ιππόδρομο κι έξω από τα τείχη περιμένουν οι Σωτήρες Σταυροφόροι να αλώσουν την Πόλη.

 Για εμπέδωση, εικόνες από την Άλωση της Πόλης το 1204 από τους ομόθρησκους συμμάχους της Δύσης.

Η Ιστορία δεν παύει να επαναλαμβάνεται. Ρωτήστε και τον Επίτιμο, που τον κατέβασαν, υποθέτω, εν είδει συμβόλου, απέναντι στον Γλέζο και τον Μίκη, τους οποίους, αυτοί που κατέβασαν τον Επίτιμο, έραναν με χημικά στα μούτρα και υποδέχθηκαν με τιμητικές γκλομπιές. Όπως, ακριβώς, υποδεχόντουσαν τον αγανακτισμένο κυρίαρχο λαό σε τόσες απροκάλυπτα αντικυβερνητικές ειρηνικές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην καγκελόφρακτη Βουλή των Ελλήνων και στην  Πλατεία Συντάγματος.

Αργότερα, οι σύμμαχοι της Δύσης, επέβαλαν εξευτελιστικούς όρους στην Πόλη για να την σώσουν από τον Οθωμανικό κίνδυνο, με κορυφαία προσβολή την καθαίρεση του Πατριάρχη και την αντικατάστασή του από εκπροσώπους του Πάπα.

Εξευτελισμένη, αποδιοργανωμένη και πάμπτωχη και έχοντας υποσχεθεί βοήθεια, που ποτέ δεν έστειλαν, την παρέδωσαν στον Μωάμεθ τον Β!

Στην περίπτωσή μας, τα πράγματα είναι πολύ ευκολότερα για τους Δυτικούς. Δεν πρόκειται καν για ξεπεσμένη κοσμοκρατόρισσα αυτοκρατορία. Για μια μικρή χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου πρόκειται και των Βαλκανίων.

Τα χρώματα των φατριών ανακατεύονται και βγάζουν ένα απεχθές σκατί, το οποίο καλύπτει, σαν βρωμερή ομίχλη, την χώρα απ' άκρη σ' άκρη.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Βρε παιδιά του ΜΕΝΟΥΜΕΥΡΩΠΗΛΕΜΕΤΗΝΑΛΗΘΕΙΑ κτλ, κτλ, δελτίο καιρού είχατε πάρει όταν αποφασίζατε να προσέλθετε με τις σφυριχτρούλες σας στην Πλατεία Συντάγματος απόψε, με το ηχηρό μήνυμα: "Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη!"; (Η χρήση του ρήματος "ανήκω", πολύ μαρτυριάρα! Σας ξέφυγε.)

Καταλήγετε δηλώνοντας: "Οι στιγμές είναι κρίσιμες δεν γίνεται να παραμείνουμε βωβοί θεατές." Επειδή θα βρέχει, θα αντιμετωπίσετε τα εξής προβλήματα:

1^ον. Η σφυρίχτρα θα πάρει νερό και θα πιτσιλάει. Άρα βωβοί θα παραμείνετε, εφ όσον δεν προτίθεσθε να φωνάζετε συνθήματα.

2^ον.  Σαν βρεγμένες γάτες θα διαδηλώνετε την προσήλωσή σας στην "ευρωπαϊκή οικογένεια" άνευ όρων. Pas chic.

Προτείνω, να πάτε πλατεία. Είναι πιο comme il faut, όσο να πεις.

By the way, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Να τα λέμε κι αυτά.

Π.Κ.Β. 18/06/2015

© Κείμενο και φωτογραφίες © Πέγκυ Βάβαλη_2015

Μέσα Μαζικής Χυδαίας Τρομοκρατικής Παραπλάνησης

Κεντρικά Δελτία Ειδήσεων καναλιών-παραποτάμων του πακτωλού της εθνολέθριας κονόμας: 35 με 40 λεπτά, από τα 60 με 70 λεπτά προγράμματος, αφιερωμένα σε κακοηθέστατη λασπολόγηση ανθρώπων στους οποίους οι πολλοί υποκλινόμαστε και οι καθαρά σκεπτόμενοι, θεωρούμε σπάνιας εντιμότητας και ικανοτήτων ελληνοκεντρικούς πολιτικούς. 15, περίπου λεπτά αφιερωμένα στην αρνητική κριτική του Κυβερνητικού έργου. Ο υπόλοιπος χρόνος αφιερωμένος σε λεπτομερή παρουσίαση στυγερών εγκλημάτων και κουτσομπολιού.

Όλα αυτά, τα ποταπά,  εν μέσω ενός βάρβαρου, του 3ου Παγκόσμιου Οικονομικού Πολέμου, με θύματα κράτη, ανθρώπους, πλουτοπαραγωγικές πηγές, πολιτισμική κληρονομιά. Με θύμα την Ανθρώπινη Κοινότητα-Κοινωνία.

Παρόμοια κατάσταση επικρατεί σε όλα τα Μέσα Μαζικής Τρομοκρατικής Παραπλάνησης Υπέρ Απάνθρωπων και Ανθελληνικών Συμφερόντων.

Όχι ότι επιλέγω να ενημερώνομαι από τον βούρκο της χυδαιολογίας! Εδώ και πολλά χρόνια, το μόνο που κάνω είναι ένα γρήγορο ζάπινγκ στα εξαθλιωμένα "μέσα" (τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, έντυπα και ηλεκτρονικά) για να έχω εικόνα του τι ετοιμάζει εναντίον μου ο εχθρός και να λαμβάνω τα μέτρα μου, όσο οι μικρές μου δυνάμεις επιτρέπουν.

Σιχαίνομαι και απεχθάνομαι αυτούς που βλάπτουν την χώρα τους.

Σιχαίνομαι και απεχθάνομαι όλους εκείνους που βλάπτουν τους συνανθρώπους τους για ίδιο όφελος.

Ιδιαζόντως απεχθής συνωστισμός ανεπιθύμητων προσώπων, οργανώσεων και οργανισμών.

Το αληθινό πρόσωπο του "τέρατος" έχει αποκαλυφθεί. Δεν είναι τρομακτικό, τελικά. Γκροτέσκ, είναι.

ΜΑΜΑ

Απ' όταν έκλεισα τα δεκαοχτώ, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, σου έστελνα μια ανθοδέσμη με τόσα τριαντάφυλα, όσα τα χρόνια μου. Όσα τα χρόνια που απολαμβάναμε την υπέροχη σχέση μάνας-κόρης, μεγαλώνοντας μαζί και κατανοώντας τη ζωή και την αγάπη μαζί, μαμά μου.

Τριάντα πέντε ροζ τριαντάφυλα ήταν τα τα τελευταία που σου έστειλα.

Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, μου λείπει η ζεστασιά κι η μοσχοβολιά της αγκαλιάς σου.

Όταν έπιασα στα χέρια μου το πρώτο μου παιδί, σου είπα: "Μαμά, αρχίζω να καταλαβαίνω πόσο μ' αγαπάς".

Όταν γέννησα το δεύτερο παιδί μου, είχα, πια, κατανοήσει το ανεξάντλητο και ατελεύτητο αυτής της αγάπης. 

Μαμά, ξέρω πόσο μ' αγαπάς.

Μαμά, νιώθω το αιώνιο και το αέναο της μητρικής αγάπης, γιατί μέσα από αυτήν την άνευ όρων αγάπη, έγινα κι εγώ αθάνατη.

Μαμά, σήμερα το πρωί, καθώς πότιζα τις τριανταφυλιές, ένιωθα το βλέμμα σου να με χαϊδεύει. Έβλεπα το χαμόγελό σου στο άνοιγμα των μπουμπουκιών.

Μαμά, η άσπρη τριναταφυλιά, που φυτέψαμε μαζί, άνθισε πέντε κατάλευκα τριαντάφυλα κι ένα μπουμπουκάκι, το έκτο, ετοιμάζεται κι αυτό ν' ανθίσει.

Π.Κ.Β. 10-05-2015

©Πέγκυ Βάβαλη_2015_Κείμενο και φωτογραφία

ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ Μ’ ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ

ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ Μ’ ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ

(Ιδανικό πιάτο για δίαιτα απώλειας βάρους!)

Χτες το βράδυ, μεταξύ παρακολούθησης πρωθυπουργικής συνέντευξης τύπου ανιεροεξεταστηρίου, ζάπινγκ και διαφημιστικών σποτ, έβγαλα από την κατάψυξη δύο μπούτια κοτόπουλου να ξεπαγώσουν, για να τα μαγειρέψω αύριο.

Μέχρι να τελειώσει το συστημικό αμόκ, αδέξια εκπεφρασμένο στο πρόσωπο του χαρισματικού πρωθυπουργού, τα μπουτάκια είχαν ξεπαγώσει. Οπότε τα έβαλα στο ψυγείο περιμένουν την μετουσίωσή τους σε light γκουρμεδιά.

Εννοείται ότι κάνω μια λιποδιαλυτική δίαιτα δικής μου έμπνευσης, με την οποία τρέφομαι θαυμάσια και χάνω περιττά κιλά με ανθρώπινο ρυθμό, χωρίς καταπίεση. Επειδή με διασκεδάζει το να γυμνάζομαι, κάνω καθημερινά γυμναστική και συχνά περπάτημα. Από την Πρωτομαγιά θ’ αρχίσω και το κολύμπι στη θάλασσα!

Σήμερα το μεσημέρι, άνοιξα το ψυγείο, χάζεψα στα ράφια του κι έβγαλα τα εξής:

1 ποτήρι του κρασιού κόκκινο κρασί, από ένα ξεχασμένο μπουκάλι,

2 μπουτάκια κοτόπουλου

ΝΟΣΗΡΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ, ΠΤΩΣΕΙΣ, ΕΚ-ΠΤΩΣΕΙΣ

 Οι αποζημιώσεις που θα κληθεί να πληρώσει η German Wings θα μειωθούν δραματικά αν αποδειχθεί ότι η πτώση ήταν ευθύνη του συγκυβερνήτη. Γι’ αυτό κι ο βομβαρδισμός από όλα τα ΜΜΕ παγκοσμίως περί του "τυφλού ψυχασθενούς" (νεκρού, άρα αδύναμου να υπερασπισθεί τον εαυτό του) πιλότου, του οποίου οι παθήσεις, με μαγικό τρόπο, πέρναγαν απαρατήρητες από τις υποχρεωτικές ιατρικές εξετάσεις της αεροπορικής εταιρείας...  Ποιός, άραγε, φέρει την ευθύνη του ελέγχου της σωματικής, ψυχικής και νοητικής υγείας, καθώς και της επαγγελματικής αριστείας των ανθρώπων που μας ταξιδεύουν στους ουρανούς, στη γη και στη θάλασσα;

Για τα λεφτά γίνονται όλα. Για τα λεφτά που είναι άχρηστα αν οι άνθρωποι δεν τα χρησιμοποιούμε για την τίμια και δίκαιη ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ μας... Η Κοινωνία των ανθρώπων είναι τυφλή και ψυχασθενής. Χάνουμε την ψυχή μας, μαγεμένοι από τα χρωματιστά χαρτάκια με τις ζωγραφιές που μετράνε Ευρώ, Δολάρια, Φράγκα και Στερλίνες. Χάνουμε την κατανόηση και την επίγνωση της Ύπαρξής μας. Χάνουμε την Ουσία του Μαζί.

...ΚΑΙ ΤΑ TROLLS ΣΕΡΝΟΥΝ ΚΑΡΑΒΙ

Ο κόσμος εξακολουθεί να χάνεται και να πηδάει από τα μπαλκόνια.

Έχουμε δρόμο μέχρι να ξανακερδίσουμε την ευημερία μας. Κοινό δρόμο, κακοτράχαλο και πολλή δουλειά για να τον διαβούμε με ασφάλεια.

Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί εξακολουθούμε ν΄ ασχολούμαστε με τα trolls του πολιτικού μας βίου και με την κάθε, καλά στοχευμένη στο θυμικό μας, προκλητική ή προσβλητική τους δήλωση. Όσο ασχολούμαστε με τον κάθε τσιρίδα κοντοστούπη, ή υπερμεγέθη υπερήλικα χυδαιολόγο, ή με την όποια γλωσσού μανταμίτσα και την κάθε ξερόλα σουσουράδα, αυξάνουμε την δημοτικότητά τους (και η αρνητική δημοτικότητα μετράει γι' αυτούς) και την τηλεθέαση, ή ακροαματικότητα στα κανάλια και στα ραδιόφωνα που φιλοξενούν τις ποταπές υπάρξεις τους.

Ας πούμε ένα βροντερό ΟΧΙ στην ενασχόληση με εκείνους που με την τρελλάρα τους γεμίζουν τις κοιλάρες τους, αδειάζοντας τις τσέπες μας!

Ας κατανοήσουμε, επιτέλους, ότι εμείς κάναμε δημόσιο προβεβλημένο πρόσωπο το κάθε τσόλι της πολιτικής! Επιτέλους, ας σταματήσουμε εδώ! Ως εδώ και μη παρέκει!
Σημ: Το κέικ λεμόνι-σοκολάτα και το ραβανί, για να σας καλοπιάσω, μπας και ξεκολλήσετε από τη μανία με την αναπαραγωγή των δηλώσεων εκείνων που αγαπάτε να μισείτε.

Π.Κ.Β. 28/02/2015

Κείμενο και φωτογραφίες © Πέγκυ Βάβαλη_2015

ΛΥΠΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

«Λυπάμαι για τους Έλληνες» δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος έκανε λόγο για «ανεύθυνη» συμπεριφορά εκ μέρους της κυβέρνησης, η οποία προτίθεται να του χαλάσει τη μαγιά και ελπίζω και θέλω να το πετύχει, για το καλό των πολιτών της Ελλάδας και της Ευρώπης

Μετά από αυτή τη δήλωση του «κυρίου» Σόιμπλε ακολούθησε ο αναμενόμενος χαμός στο ΜΜΕ, στο διαδίκτυο και μεταξύ των Υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδας και Γερμανίας.

Κρατώ τη δήλωση «Λυπάμαι για τους Έλληνες». Καλώς μας λυπάται, ειδικά ο Σόιμπλε, διότι, εδώ και πολλές δεκαετίες, δεχόμαστε άβουλα να χρεωνόμαστε και να πληρώνουμε τις μίζες και τις υπερτιμολογήσεις των Γερμανικών και άλλων πολυεθνικών εταιρειών, τις μίζες και τις υπερτιμολογήσεις των ελαττωματικών αμυντικών, τεχνολογικών και ιατροφαρμακευτικών εξοπλισμών, ταΐζοντας με χρυσά κουτάλια τη διαπλοκή και τη λαμογιά ανωτάτου γηγενούς και διεθνούς επιπέδου!

Καλώς μας λυπάται ο Σόιμπλε, διότι το μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών που θεωρεί υποχρέωσή του να πληρώνει τους φόρους του και να συναλλάσσεται έντιμα, έχει χρηματοδοτήσει και χρηματοδοτεί ημεδαπούς και αλλοδαπούς τραπεζίτες, που ξεφύτρωσαν από το πουθενά, μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικά κόμματα και κάθε απόλυτο τσαρουχοτίποτα που, ντε και καλά, είχε στόχο ζωής τα κότερα, τις βίλλες, τις Porsche, το Γκστάαντ, και τη χλιδάτη ζωή!

Καλώς μας λυπάται ο Σόιμπλε, διότι είμαστε ηλίθιοι όσοι (δηλαδή όλοι) δεν αμφισβητήσαμε τις προθέσεις των μεταπολιτευτικών μας κυβερνήσεων και των «εταίρων» μας έγκαιρα.

ΗΜΕΡΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΙΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΗΜΕΡΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΙΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ. Έτσι αποκαλώ την σημερινή παγκόσμια ημέρα. Η ρήση της Μητέρας Τερέζας έχει εντυπωθεί στο νου και στην καρδιά μου, έτσι δεν είμαι ενάντια σε τίποτα. Είμαι υπέρ των καλών κ’ αγαθών ανθρώπων, πράξεων, πραγμάτων.

Ο εορτασμός, ή η επισήμανση, καλύτερα, των Παγκοσμίων Ημερών από τα Ηνωμένα Έθνη – με την υπερβολή της πολιτικής ορθότητας, η οποία υπερισχύει της κοινωνικής ευαισθησίας στις μέρες μας – έχει ξεφτίσει κι έχει χάσει την ουσία του. Έχει ξεφύγει από την αποτελεσματική κοινωνική αφύπνιση και την αναγκαία δράση, μεταπηδώντας στο στάδιο μιας τυπικής αφιέρωσης, στην καλύτερη περίπτωση, έως το γκροτέσκ, σε πολλές περιπτώσεις.

Η σημερινή παγκόσμια ημέρα αφορά τα παιδιά που πάσχουν από την σοβαρή ασθένεια η οποία μας τρομάζει τόσο, ώστε αποφεύγουμε να την πούμε με τα’ όνομά της. Ο παιδικός καρκίνος μαστίζει πολλά παιδιά. Ο παιδικός καρκίνος στερεί το γέλιο και τη χαρά από τα παιδικά προσωπάκια, ρίχνοντας την σκιά του φόβου του θανάτου πάνω στους γονείς, τις οικογένειες και τους κοντινούς τους ανθρώπους.

Ευτυχώς, δεν είναι ανίατη ασθένεια ο καρκίνος. Ευτυχώς, η Ιατρική προοδεύει, καλπάζοντας, στις μεθόδους ιάσής του. Ευτυχώς, όλο και περισσότερα παιδιά θεραπεύονται!